Το πέρασμά σου

Σύνθεση	:	Τερψιχόρη Παπαστεφάνου
Στίχοι	:	Κώστας Βάρναλης
Ερμηνεία	:	Αντώνης Καλογιάννης
Δίσκος	:	ΑΔΟΥΛΩΤΟΙ
Κυκλοφορία	:	1975

Στίχοι

Στη ζήση αυτή που τη μισούμε,
στη γης αυτή που μας μισεί
κι όσο να πιούμε δε σε σβηούμε
πόνε πικρέ και πόνε αψύ,
που μας κρατάς και σε κρατούμε.

Σ' αυτή τη μαύρη γης και ζήση,
που περπατούσαμε τυφλά
κι ανθός για μας δεν είχε ανθίσει
κι ούτε σε δέντρον αψηλά
κρυμμένο αηδόνι κελαηδήσει.

Ήρθες Εσύ μιαν άγιαν ώρα,
και γέμισεν ανθόν, οπώρα,
όλ' η καρδιά μας κι όλη η χώρα.

Αχ! τόσο λίγο να βαστάξει
τούτ' η γιορτή κι η Πασχαλιά.
Έφυγες κι έχουμε ρημάξει
ξανά, ξανά, πάλι ξανά.
Η Πασχαλιά γιατί έτσι λίγο να βαστάξει!

Πληροφορίες

Άλλοι που έχουν τραγουδήσει το ποίημα, σε διαφορετικές μελοποιήσεις και με μικρότερες ή μεγαλύτερες προσαρμογές του στίχου:

• Κ. Καράλης, στον δίσκο του Γιάν. Σπανού «ΤΡΙΤΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ» (1975).

• Γιάν. Φλωρινιώτης - Χορωδία, στον δίσκο του Γ. Γεωργιάδη «ΠΟΙΗΣΗ & ΜΕΛΩΔΙΑ» (1982).

• Β. Βιρουράκη, στον δίσκο του Σωτ. Ρεμπάπη «ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ» (1986).

• Αργ. Μπακιρτζής - Κ. Σιδέρης, στον δίσκο των Χειμερινών κολυμβητών «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΟΥ» (2007).

Οι στίχοι:

Κώστας Καράλης

Στη ζήση αυτή που τη μισούμε
στη γης αυτή που μας μισεί
κι όσο να πιούμε δε σε σβηούμε
πόνε πικρέ και πόνε αψύ,
που μας κρατάς και σε κρατούμε.

Ήρθες Εσύ μιαν άγιαν ώρα,
όραμα θείο και ξαφνικό
και γέμισεν ανθόν, οπώρα,
κελαϊδισμόν παθητικό
όλ' η καρδιά μας, όλη η χώρα.

Αχ! τόσο λίγο να βαστάξει
τούτ' η γιορτή κι η Πασχαλιά.
Έφυγες κι έχουμε ρημάξει
ξανά και πάλι. Η Πασχαλιά
γιατί έτσι λίγο να βαστάξει!

Βασιλική Βιρουράκη

Στη ζήση αυτή που τη μισούμε
στη γης αυτή που μας μισεί
κι όσο να πιούμε δε σε σβηούμε
πόνε πικρέ και πόνε αψύ,
που μας κρατάς και σε κρατούμε.

Σ' αυτή τη μαύρη γης και ζήση,
που περπατούσαμε τυφλά
κι ανθός για μας δεν είχε ανθίσει
κι ούτε σε δένδρον αψηλά
κρυμμένο αηδόνι κελαϊδήσει.

Φλωρινιώτης - Χορωδία

Στη ζήση αυτή που τη μισούμε
στη γης αυτή που μας μισεί
κι όσο να πιούμε δε σε σβηούμε
πόνε πικρέ και πόνε αψύ,

που μας κρατάς και σε κρατούμε
σ' αυτή τη μαύρη γης και ζήση,
που περπατούσαμε τυφλά
κι ανθός δεν είχε λουλουδίσει.

Αχ! τόσο λίγο λίγο να βαστάξει
τούτ' η γιορτή κι η Πασχαλιά.

Ήρθες Εσύ μιαν άγια ώρα,
όραμα θείο, ξαφνικό
και γέμισεν ανθόν κι οπώρα,
κελαϊδισμόν παθητικό

όλ' η καρδιά μας, όλη η χώρα
κελαϊδισμόν παθητικό.
Ήρθες εσύ μιαν άγιαν ώρα,
όραμα θείο, ξαφνικό.

Αχ! τόσο λίγο λίγο να βαστάξει
τούτ' η γιορτή κι η Πασχαλιά.

Μπακιρτζής - Σιδέρης

Στη ζήση αυτή που τη μισούμε
στη γης αυτή που μας μισεί
κι όσο να πιούμε δε σε σβηούμε
πόνε πικρέ και πόνε αψύ,
που μας κρατάς και σε κρατούμε.

Σ' αυτή τη μαύρη γης και ζήση,
που περπατούσαμε τυφλά
κι ανθός για μας δεν είχε ανθίσει
κι ούτε σε δένδρον αψηλά
κρυμμένο αηδόνι κελαϊδήσει

ήρθες Εσύ μιαν άγιαν ώρα,
όραμα θείο και ξαφνικό
και γέμισε ήλιο, ανθόν, οπώρα,
κελαϊδισμόν παθητικό
όλ' η καρδιά μας, όλ' η χώρα.

Αχ! τόσο λίγο να βαστάξει
τούτ' η γιορτή κι η Πασκαλιά!
Έφυγες κι έχουμε ρημάξει
ξανά και πάλι. Η Πασχαλιά
γιατ' έτσι λίγο να βαστάξει!