Λεωφορείο ο κόσμος

Σύνθεση	:	Κώστας Χατζής
Στίχοι	:	Σώτια Τσώτου
Ερμηνεία	:	Κώστας Χατζής
Δίσκος	:	ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Κυκλοφορία	:	1969

Στίχοι

Στα παλιά λεωφορεία,
ο καθένας μια ιστορία.
Είν' η φτώχια εισιτήριο
κι η ουρά ένα μαρτύριο.
Στην ουρά γινόνται φίλοι
μοδιστρούλες κι υπαλλήλοι,
οικοδόμοι και ραφτάδες,
μόρτες και πορτοφολάδες.

Πρόσωπα χλωμά σαν άστρα,
σαν λουλούδια μαραμένα,
που τα κόψαν απ' τη γλάστρα
και τα στέλνουν 'δώ κι εκεί,
χέρια βρώμικα και τίμια,
που αν δεν ξέρουνε να γράφουν,
δώδεκα πανεπιστήμια
έχουν βγάλει στη ζωή.

Στα παλιά λεωφορεία
στριμωξίδι, φασαρία,
και πικρή φιλοσοφία
για την άδικη ζωή:
– Μοιάζει, φίλε, αυτός ο κόσμος
με παλιό λεωφορείο
και ανθρώποι ένα φορτίο,
που το σέρνει εδώ κι εκεί.

Δύσκολο, πικρό ταξίδι,
φασαρία, στριμωξίδι,
ποιος, στ' αλήθεια, θα μπορέσει
τ' αλλουνού να φάει τη θέση:
– Τούτ' η θέση είναι δική μου,
ο χαμός σου είναι η ζωή μου.
Η ζωή σου ο θάνατός μου
στο λεωφορείο του κόσμου.

Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε,
μ' έχεις δέσει και με σέρνεις.
Μια χαμογελάς, με δέρνεις
με το γέλιο, με το δάκρυ.
Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε,
σ' έχω πιει, σ' έχω χορτάσει
και η πίκρα σου έχει φτάσει
μέχρι των χειλιών την άκρη.

Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε,
πίκρα-πίκρα σε μαζεύω.
Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε,
κάνε στάση να κατέβω.

Επανεκτελέσεις

1990. Κώστας Χατζής, ΣΕ 4/4

Πληροφορίες

Δύο, σχεδόν απαρατήρητα, λαθάκια της πρώτης εκτέλεσης τα διορθώνει στην επανεκτέλεση:

• Ο προτελευταίος στίχος στο τρίτο κουπλέ πρέπει να είναι "κι οι ανθρώποι ένα φορτίο" και,

• ο προτελευταίος στίχος στο τελευταίο κουπλέ πρέπει να είναι "και η πίκρα μου έχει φτάσει".