Το ταμ ταμ

Σύνθεση	:	Κώστας Χατζής
Στίχοι	:	Ξενοφών Φιλέρης
Ερμηνεία	:	Κώστας Χατζής
Δίσκος	:	ΤΟ ΤΑΜ ΤΑΜ
Κυκλοφορία	:	1980

Στίχοι

Είμαι μαύρος σαν τη πίσσα και το χαίρομαι πολύ
δε με βλέπουνε τη νύχτα, οι λευκοί κακοποιοί
γι' αυτό κρύβομαι τη μέρα και τα βράδια σεργιανώ
παίρνω και μια μαύρη ομπρέλα, μήπως βρέξει και βραχώ.

Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, τι σημαίνει να τους πω
οι λευκοί με ρωτάνε, και εγώ τους απαντώ:
Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, όταν νέγροι το χτυπούν
το Θεό μας ρωτάνε, οι λευκοί αν αγαπούν.

Μόνο μια φορά το χρόνο, οι λευκοί δεν με μισούν
γιατί πρέπει στους αγώνες, οι βαθμοί να μη χαθούν.
Τρέξε νέγρο πεισματάρη, κι έχεις κόκκαλο γερό
το λευκό τον πεισματάρη, να νικήσεις να χαρώ.

Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, τι σημαίνει να τους πω
οι λευκοί με ρωτάνε, και εγώ τους απαντώ:
Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, όταν νέγροι το χτυπούν
το Θεό μας ρωτάνε, οι λευκοί αν αγαπούν.

Αν ακούσεις τη μασιά μου, να χτυπάει το ταμ ταμ
είναι το νεκρό σπουργίτι πάνω απ' το Πακιστάν.
Είναι κίτρινη η φυλή μου κι η γενιά μου αναιμική,
μες στα αίματα η γη μου κι ένα τίποτα η ζωή.

Μάννα, της Ασίας μάννα, με το βρέφος αγκαλιά,
με τα χέρια στη τζουγκράνα και το ρύζι στη κοιλιά
πώς μπορείς και ζεις ακόμα, πείσμα της ανατολής;
Μάννα, της Ασίας μάννα, γέννα της υπομονής.

Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ τι σημαίνει να τους πω
οι λευκοί με ρωτάνε, και εγώ τους απαντώ:
Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, όταν κίτρινοι χτυπούν
οι λαοί τους πεινάνε κι οι αιώνες δεν ακούν.

Έχω ρίζα τους αιώνες και τον έβενο γενιά,
το τσαρδί στους ελαιώνες κι από ήλιο ερημιά.
Έχω σύνορα τ' αστέρια και πατρίδα μου τη γη,
απ' τη κούνια τη μιζέρια κι απ' το γάλα την οργή.

Έχω ρίζα τους αιώνες και τον έβενο γενιά
το τσαρδί στους ελαιώνες κι από ήλιο ερημιά.
Έχω ρίζα τους αιώνες, κι από ήλιο ερημιά.

Είμαι γύφτος από γύφτους και κιλίμια εγώ πουλώ
δέκα τάλιρα κοστίζουν, δώσε εφτά να σε χαρώ.
Δώσε έξι πατριώτη, δώσε πέντε τυχερέ,
άντε τρία πατριώτη, άντε δύο για σεφτέ.

Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, τι σημαίνει να τους πω
οι λευκοί με ρωτάνε και εγώ τους απαντώ:
Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, όταν γύφτοι το χτυπούν
το Θεό μας ρωτάνε, μια πατρίδα πού θα βρουν.

Έχω σεντονάκι φάτσα, από ύφασμα λευκό,
είμαι της Αγκύρας ράτσα, γι' αυτό κάνω τον κουφό.
Έχω νύχια ακονισμένα και μυαλό βιονικό
όλα φέρτε τα σε μένα, πρόσωπο αρπακτικό.

Αλά ούνα η ειρήνη, αλά ντούε η σφαγή
αλά τρε ξανά ειρήνη κι άντε πάλι απ' την αρχή.
Αλά ούνα, αλά ντούε ξέρω κόλπα μαγικά
αφανίζω τους ανθρώπους ταχυδακτυλουργικά.

Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, τι σημαίνει να τους πω
οι έγχρωμοι με ρωτάν και εγώ τους απαντώ:
Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, όταν άσπροι το χτυπούν
τα κανόνια βροντάν κι όλοι τρέχουν να σωθούν.

Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ, τι σημαίνει να τους πω
όλοι με ρωτάνε και εγώ τους απαντώ:

Μαύρο χρώμα σ' άσπρο τοίχο, κίτρινο και κρεολί
απ' το στόχαστρο κι ευθεία, όλα είναι μια βολή.
Ένα χρώμα κι άλλο χρώμα, υλικό για μια ζωή
μας το πήραν οι ζωγράφοι και το χάσαν οι λαοί.
Ένα χρώμα κι άλλο χρώμα, υλικό για μια ζωή
το ξοδέψανε οι ζωγράφοι και το χάσαν οι λαοί.

Πληροφορίες

Εδώ, η τρίτη στροφή τελειώνει με "τον λευκό τον πεισματάρη, να νικήσεις να χαρώ". To 1984, που είπε ένα μέρος του τραγουδιού στον «ΟΡΦΕΑ», έκλεισε την τρίτη στροφή με "τον λευκό τον κατεργάρη, να νικήσεις να χαρώ". Αυτό μου φαίνεται πιο σωστό.