Τα φλουριά

Σύνθεση	:	Χριστόδουλος Χάλαρης
Στίχοι	:	Νίκος Γκάτσος
Ερμηνεία	:	Χρύσανθος
Δίσκος	:	ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ
Κυκλοφορία	:	1975

Στίχοι

Σ' έρημο φαράγγι, σε λυκοποριά,
έχασα μαντήλι μ' εκατό φλουριά.
Ξόρκισα το χώμα, έκανα σταυρό,
πριν αποσπερώσει να τα βρω.

Τότε καρασκέρι γροίκησα μακριά
κι είδα μες στο ήλιο, στην κακοπετριά,
τρεις αλογολάτες, με βαριά σπαθιά
και τις αλυσίδες αρμαθιά.

Τι 'ναι το κισμέτι, τι 'ναι το γραφτό!
Πριν το μονοπάτι πάρω να κρυφτώ
μου 'στησαν καρτέρι σε μια πατουλιά
και με κλαίγαν δένδρα και πουλιά.

Ήταν μαύρη Τρίτη, μαύρο δειλινό
κι έχασα τον κόσμο και τον ουρανό
σε μεγάλο κάστρο, σε βαθιά σπηλιά,
με τους πεθαμένους αγκαλιά.

Ώσπου κάποιο βράδυ τρίξαν οι αρμοί
κι άστραψε στην πόρτα λυγερό κορμί,
μια βασιλοπούλα σαν τη Μαξιμώ,
που 'χε δυο φιδάκια στο λαιμό.

– Πάρε, λέει, τα φίδια, βάλ' τα στη καρδιά
και μεγάλωσέ τα σαν μικρά παιδιά.
Το 'να είν' ο Δράκος τ' άλλο ο Διγενής,
άξιο τους αδέρφι να γενείς.

Κράτησα τα φίδια μες στην ερημιά
βιος μου και ρεγάλο και κληρονομιά.
Μου 'φερναν καρύδια, γάλα και ψωμί
δίχως να γυρεύουν πλερωμή.

Κι όταν κάποια νύχτα σώπασε η φωτιά,
σκάψανε του τοίχου τη ραγισματιά,
βρήκαν κερκοπόρτα και πρωί πρωί
μου 'δειξαν το δρόμο στη ζωή.

Τώρα τι σ' τα λέω, τι σ' τα 'μολογώ;
Μάθε μόνο τούτο, που 'μαθα κι εγώ:
Αν κρατάς χρυσάφι, πλούτη και φλουριά
δεν κατέχεις τι 'ναι λευτεριά.

____________________________

λυκοποριά: από 'κει που περνούν οι λύκοι (=δύσβατο και απόκρημνο μονοπάτι)

αλογολάτης: φύλακας αλόγων

πατουλιά: φράχτης από θάμνους ή βάτους

Μαξιμώ: ή Μαξιμού, ανίκητη αμαζόνα με την οποία μονομάχησε ο Διγενής Ακρίτας, πριν κινηθεί κατά των Σαρακηνών και των απελατών. Ο Διγενής τη νίκησε και η Μαξιμώ συμμάχησε μαζί του και τον ακολούθησε με τις 50 αμαζόνες της.

Πληροφορίες

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες.