Ο Γιάννης ο φονιάς

Σύνθεση	:	Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι	:	Νίκος Γκάτσος
Ερμηνεία	:	Μανώλης Μητσιάς
Δίσκος	:	ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Κυκλοφορία	:	1976

Στίχοι

Ο Γιάννης ο φονιάς,
παιδί μιας Πατρινιάς
κι ενός Μεσολογγίτη,
προχτές την Κυριακή
μετά τη φυλακή
επέρασ' απ' το σπίτι.

Του βγάλαμε γλυκό,
του βγάλαμε και μέντα
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.

Μονάχα το Φροσί
με δάκρυ θαλασσί
στα μάτια τα μεγάλα
του φίλησε βουβά
τα χέρια τ' ακριβά
και βγήκε από τη σάλα.

Δεν μπόρεσε κανείς
τον πόνο της ν' αντέξει
κι ούτ' ένας συγγενής
να πει δεν βρήκε λέξη.

Κι ο Γιάννης ο φονιάς
στην άκρη της γωνιάς
με του καημού τ' αγκάθι
θυμήθηκε ξανά
φεγγάρια μακρινά
και τ' όνειρο που εχάθη.

Επανεκτελέσεις

1980. Μαργαρίτα Ζορμπαλά, ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

1987. Βασίλης Λέκκας, Η ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ

Πληροφορίες

Αν και ο Γκάτσος δε είπε ποτέ δημόσια για το ποιος ήταν ο ήρωας του τραγουδιού αυτού, δύο είναι οι πιο πιθανές εκδοχές^[1]. Σύμφωνα με την πρώτη, σ' ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας το 1950, ο Γιάννης ένα παιδί 15 χρονών σκότωσε τη μάννα του και τον εραστή της. Η δεύτερη εκδοχή ίσως και η πιο πιθανή, την οποία διηγείται ο συγχωρεμένος ο Γιουργομέγγουλης, επιστήθιος φίλος του Λοΐζου, επικαλείται ότι του είπε ο Γκάτσος ότι ο Γιάννης ο φονιάς δεν σκότωσε ποτέ κανέναν. Ο αδελφός του Γιάννη, πατέρας τεσσάρων παιδιών σκότωσε για λόγους τιμής έναν συγχωριανό του και ο Γιάννης που ήταν αρραβωνιασμένος με το Φροσί πήρε το φονικό απάνω του για να μην ορφανέψει η φαμίλια του αδερφού του και να έχουν καλύτερη φροντίδα οι γονείς του.

Οπωσδήποτε, θα μπορούσε να υποτεθεί ότι δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω και απλώς είναι μία μυθοπλασία του Γκάτσου. Ο Γκάτσος στο τραγούδι «ο Γιάννης ο φονιάς», ουσιαστικά στήνει ένα συγκλονιστικό τρίλεπτο μονόπρακτο που θα το ζήλευε ακόμη και ο Μπέκετ: Ένα δωμάτιο με ένα τραπέζι, μερικές καρέκλες, ένας δίσκος με ένα ποτηράκι μέντα και ένα γλυκό κουταλιού. Μερικά πρόσωπα βγαλμένα μέσα από Ελληνική τραγωδία με κυρίαρχο ήχο για μουσική επένδυση την απέραντη σιωπή και ένα βουβό κλάμα. Μέσα στο δωμάτιο να αιωρούνται ερωτήματα, μυστικά, ενοχές, συμβιβασμοί, ανεκπλήρωτοι έρωτες και χαμένα όνειρα.

Και όλα αυτά σε ένα ολιγοσύλλαβο και λαχανιασμένο στίχο, σε μία δραματουργική σκηνή που μόνο ο Γκάτσος θα μπορούσε να δημιουργήσει, αρματωμένος καθώς ήταν με θεατρική φόρτιση και παιδεία.

____________________________

[1] «Ο Γιάννης ο φονιάς» δεν σκότωσε ποτέ κανέναν (ogdoo.gr)