Μουσ. επένδυση | : | Χρήστος Πήττας |
---|---|---|
Στίχοι | : | Γιάννης Ρίτσος |
Απαγγελία | : | Ασπασία Παπαθανασίου |
Δίσκος | : | ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ |
Κυκλοφορία | : | 1974 |
Στίχοι
Στο παραθύρι εστέκοσουν κι οι δυνατές σου οι πλάτες
φράζαν ακέρια τη μπασιά, τη θάλασσα, τις τράτες.
Κι ο ίσκιος σου σαν αρχάγγελος πλημμύριζε το σπίτι
και 'κεί στ' αυτί σου σπίθιζε η γαζία του αποσπερίτη.
Κι ήταν το παραθύρι μας η θύρα όλου του κόσμου
κι έβγαζε στον παράδεισο που τ' άστρα ανθίζαν, φως μου.
Κι ως στέκοσουν και κοίταζες το λιόγερμα ν' ανάβει,
σαν τιμονιέρης φάνταζες κι η κάμαρα καράβι.
Και το καράβι βούλιαξε κι έσπασε το τιμόνι
και στου πελάγου το βυθό πλανιέμαι τώρα μόνη
κι ακόμα μήτε να πνιγώ, μήτε ν' ανέβω απάνω.
Κάνω από κάπου να πιαστώ και φύκι μόνο πιάνω,
το φύκι σπάει κι ο ωκεανός με σέρνει στα νερά του
κι ουδέ γνωρίζω τώρα ποιο το πάνου, ποιο το κάτου.
Πληροφορίες
Οι στίχοι εδώ είναι σύμφωνα με την απόδοση της Παπαθανασίου, που έχουν μερικές ανάξιες λόγου διαφορές από το ποίημα που έχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου