Ο Κωνσταντής

Σύνθεση	:	Γιάννης Ζουγανέλης
Στίχοι	:	Κώστας Βάρναλης
Ερμηνεία	:	Γιάννης Ζουγανέλης
Δίσκος	:	ΛΑΪΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΒΑΡΝΑΛΗ
Κυκλοφορία	:	1977

Στίχοι

Πάλι μεθυσμένος είσαι, δυόμιση ώρα της νυχτός
κι αν τα γόνατά σου τρέμαν, εκρατιόσουνα στητός
μπρος στο κάθε τραπεζάκι. – Γεια σου, Kωνσταντή βαρβάτε!
– Kαλησπερούδια αφεντικά, πώς τα καλοπερνάτε;

Ένας σού 'δινε ποτήρι κι άλλος σού 'δινεν ελιά
έτσι πέρασες γραμμή της γειτονιάς τα καπελιά.
Κι αν σε πείραζε κανένας, –αχ, εκείνος ο Tριβέλας!–
έκανες, πως δεν ένιωθες και πάντα εγλυκογέλας.

Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνια μπρος, χρόνια μετά
η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
[είναι η θέλησή σου λίγη κι όχι ο πόνος σου μεγάλος].

Πληροφορίες

Ο τελευταίος στίχος στο ποίημα είναι "Aχ, πού 'σαι νιότη, που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!".

Πιθανολογώ ότι τον άλλαξε ο Ζουγανέλης μ' αυτόν που έχω σε αγκύλες, για να "διασκεδάσει" κάπως τη μελαγχολία και το βαρύ κλίμα του πρωτότυπου.