Ο οδηγητής

Σύνθεση	:	Γιάννης Ζουγανέλης
Στίχοι	:	Κώστας Βάρναλης
Ερμηνεία	:	Αφροδίτη Μάνου
Δίσκος	:	ΛΑΪΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΒΑΡΝΑΛΗ
Κυκλοφορία	:	1977

Στίχοι

Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής.
Εγώ 'μαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της οργής.

Δεν κατεβαίνω από τα νέφη
γιατί δε μ' έστειλε κανείς.
Πατέρας, τάχα παρηγόρια
για σένα, σκλάβε, που πονείς.

Ένας δεν είμαι, μα χιλιάδες!
Όχι μονάχα οι ζωντανοί
κι οι πεθαμένοι μ' ακλουθάνε
σε μιαν αράδα σκοτεινή.

Δε δίνω λέξεις παρηγόρια
δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς.
Καθώς το μπήγω μες στο χώμα
γίνεται φως, γίνεται νους.

Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής.
Εγώ 'μαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της οργής.

Πληροφορίες

Απόσπασμα του ποιήματος μελοποίησε και ο Χρήστος Λεοντής, που το ερμήνευσε ο ίδιος, μαζί με χορωδία, στις συναυλίες του καλοκαιριού του 1981. Τραγούδια από τις συναυλίες που έδωσαν εκείνο το καλοκαίρι ο Χρήστος Λεοντής και ο Θάνος Μικρούτσικος, ηχογραφήθηκαν εκ νέου στο studio και κυκλοφόρησαν με τον δίσκο «ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ '81». Σύμφωνα με τον Λεοντή μάλιστα,^[1] στον «Οδηγητή» παίζει γκρανκάσα ο... Στέλιος Καζαντζίδης.

Το απόσπασμα που ερμήνευσε ο Λεοντής:

Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής.
Εγώ 'μαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της οργής.

Εγώ του καραβιού γοργόνα
στ' ορθόπλωρο καράβι μπρος.
Απάνω μου σπάνε φορτούνες
κι άγριος ενάντιά μου καιρός.

Ένας δεν είμαι, μα χιλιάδες!
Όχι μονάχα οι ζωντανοί
κι οι πεθαμένοι μ' ακλουθάνε
σε μιαν αράδα σκοτεινή.

Δε δίνω λέξεις παρηγόρια
δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς.
Καθώς το μπήγω μες στο χώμα
γίνεται φως, γίνεται νους.

Κι ένα στηλώνει κι ανασταίνει
το 'να βασίλειο της δουλειάς
(Ειρήνη! Ειρήνη!) το βασίλειο
της Πανανθρώπινης Φιλιάς.

____________________________

[1] Στην εκπομπή της ΝΕΤ «Στην υγειά μας», της 8 Δεκεμβρίου 2007.