Μυγδαλιά

Σύνθεση	:	Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι	:	Κώστας Καρυωτάκης
Ερμηνεία	:	Βάσω Μεσσηνέζη
Δίσκος	:	45στρ
Κυκλοφορία	:	1969

Στίχοι

Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω,
πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
που αγαπιέται.

Είχε στον κήπο μου μια μυγδαλιά φυτρώσει
κι είν' έτσι τρυφερή, που μόλις ανασαίνει.
Μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και τη χαρά τ' ανθού της δε θα μου τη δώσει.
Μα αλίμονό μου, εγώ της είχα αγάπη τόση!
Κάθε πρωί μπροστά της γονατίζω
και με νεράκι και με δάκρυα την ποτίζω
τη μυγδαλιά, που 'χει στον κήπο μου φυτρώσει.

Αχ, της ζωούλας της το ψέμα θα τελειώσει.
Όσα της έχουν μείνει θα της πέσουν φύλλα
και τα κλαράκια της θε ν' απομείνουν ξύλα.
Την άνοιξη τ' ανθού της δεν θα μου τη δώσει,
μα αλίμονό μου εγώ, της είχα αγάπη τόση.

Πληροφορίες

Το έγραψα όπως ακούγεται στον δίσκο αλλά διαφωνώ κάθετα με τις παρεμβάσεις που έχουν κάνει!

Για την ιστορική ακρίβεια, το ποίημα, από μια παλιά έκδοση των Απάντων Καρυωτάκη,^[1] του 1938 (με τις αναγκαίες προσαρμογές της καθομιλουμένης):

Κι ακόμα δε μπόρεσα να καταλάβω,
πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
που αγαπιέται.

Έχει στον κήπο μου μια μυγδαλιά φυτρώσει
κι είν' έτσι τρυφερή που μόλις ανασαίνει.
Μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και τη χαρά του ανθού της δε θα μου τη δώσει.

Κι αλίμονό μου! εγώ της έχω αγάπη τόση...
Κάθε πρωί κοντά της πάω και γονατίζω
και με νεράκι και με δάκρυα την ποτίζω
τη μυγδαλιά που 'χει στον κήπο μου φυτρώσει.

Αχ, της ζωούλας της το ψέμα θα τελειώσει.
Όσα δεν έχουν πέσει, θα της πέσουν φύλλα
και τα κλαράκια της θε ν' απομείνουν ξύλα.
Την άνοιξη του ανθού της δε θα μου τη δώσει.

Κι όμως εγώ ο φτωχός, της είχ' αγάπη τόση...

Άλλες μελοποιήσεις:

• 1985, Αντώνης Πελεκάνος, στον δίσκο του «ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ», με δική του ερμηνεία.

• 1992, Αγγελική Ιονάτου, στον δίσκο της «O EROTAS», με δική της ερμηνεία.

• 2000, Κώστας Άγας, στον δίσκο του «ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ Η ΜΟΝΑΞΙΑ», με ερμηνευτή τον Παναγιώτη Καραδημήτρη.

Ο Πελεκάνος δεν λέει την εισαγωγή, ενώ στον τελευταίο στίχο λέει "κι όμως εγώ ο φτωχός της έχω αγάπη τόση".

Και η Ιονάτου δεν λέει την εισαγωγή, αλλά και τον τελευταίο στίχο της τελευταίας στροφής.

____________________________

[1] Από το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Διατίθεται ελεύθερα στο διαδίκτυο.