Νανούρισμα

Σύνθεση	:	Μάνος Λοΐζος
Στίχοι	:	Λευτέρης Παπαδόπουλος
Ερμηνεία	:	Μαρίζα Κωχ
Δίσκος	:	ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΕΣ
Κυκλοφορία	:	1970

Στίχοι

Θα κεντήσω
πάνω στου αλόγου σου τη σέλλα
με διαμαντόπετρες σωρό,
του φεγγαριού το πήγαιν' έλα
στο πελαγίσιο το νερό.

Αγόρι μου, αγόρι μου
αγόρι μου να σε χαρώ.

Θα κεντήσω
στ' ασημοπίστολά σου πλάι
της χελιδόνας το φτερό
κι ένα σταυρό να σε φιλάει,
τις νύχτες που σε καρτερώ.

Αγόρι μου, αγόρι μου
αγόρι μου να σε χαρώ.

Θα κεντήσω
πάνω στο δίκοπό σου λάζο
το βλέμμα σου το καθαρό,
αυτό το βλέμμα το γαλάζο,
που δε χορταίνω να θωρώ.

Αγόρι μου, αγόρι μου
αγόρι μου να σε χαρώ.

Επανεκτελέσεις

1994. Αλίκη Βουγιουκλάκη, ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ

1996. Παιδική Χορωδία Τυπάλδου, ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ

1998. Μελίνα Μποτέλλη, 15 ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ

2002. Μαρία Παπανικολάου, ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΤΑΧΤΗΣ

2004. Μελίνα Κανά, JUKE BOX

Πληροφορίες

Το τραγούδι ακούστηκε αρχικά από την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία του 1969 «Η νεράιδα και το παλληκάρι», σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου. Εκεί, η Βουγιουκλάκη δε λέει το δεύτερο κουπλέ και αυτή η ερμηνεία κυκλοφόρησε το 1994 με τη συλλογή τραγουδιών «ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ», που αναφέρω στις επανεκτελέσεις.

Η Παιδική Χορωδία Τυπάλδου δεν λέει το δεύτερο κουπλέ.

Η Μελίνα Κανά λέει πρώτα το 3ο και μετά το 2ο κουπλέ.

Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος λέει^[1] για το τραγούδι:
«Το έγραψα για το γιο μου τον Νότη. Θυμάμαι και τη στιγμή. Ήμουνα στη Σαντορίνη σ’ ένα ρυπαρό ξενοδοχειάκι, γεμάτο μύγες. Οι γύρω μου παίρνανε το πρωινό τους και οι μύγες κάνανε εξορμήσεις στο μέλι με το βούτυρο, που έφαγαν. Εγώ, όμως, ταξίδευα. Γιατί έπρεπε να γράψω το τραγούδι επειγόντως για να το πει η Βουγιουκλάκη σε μια ταινία, και χρειαζόμουν πολύ τις 3 χιλιάδες δραχμές που θα έπαιρνα ... και το στέλνω στο Μάνο να το μελοποιήσει προκειμένου να μπει σε μια ταινία με τη Βουγιουκλάκη. Κάνει τότε η Αλίκη τη "Νεράιδα και το παλληκάρι", για κάποιο λόγο έχει αποχωρήσει ο Μαμαγκάκης που αρχικά έγραφε τη μουσική, και αρπάζω την ευκαιρία να προτείνω το Μάνο. Πράγματι αναλαμβάνει τη δουλειά, παίρνει τους στίχους κι αρχίζει να τους πιλατεύει γράφοντας διάφορες μελωδίες που καμμιά δεν τον ικανοποιεί. Θα χρειαστεί να παίξει τη μελωδία του τραγουδιού σε πολλούς φίλους -και σε μένα, όταν πια θα έχω επιστρέψει από τη Σαντορίνη- και ν' ακούσει από όλους καλά λόγια για να πειστεί ότι είναι καλή».

____________________________

[1] Λ. Παπαδόπουλος, «ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ», εκδ. ΙΑΝΟΣ, 2006