| Σύνθεση | : | Μάνος Λοΐζος |
|---|---|---|
| Στίχοι | : | Λευτέρης Παπαδόπουλος |
| Ερμηνεία | : | Γιάννης Καλατζής - Χάρις Αλεξίου |
| Δίσκος | : | ΝΑ 'ΧΑΜΕ ΤΙ ΝΑ 'ΧΑΜΕ |
| Κυκλοφορία | : | 1972 |
Στίχοι
Παποράκι του Μπουρνόβα
και καρότσα της στεριάς,
πόσα τάλιρα γυρεύεις
στον Περαία να με πας;
Πόσα τάλιρα γυρεύεις
στον Περαία να με πας,
παποράκι του Μπουρνόβα
και καρότσα της στεριάς;
Κάθε νύχτα στ' όνειρό μου σεργιανάω
Άγιο Νείλο, Κερατσίνι, Κοκκινιά.
Καπετάνιο, χρόνια ξέρεις πως πονάω
μα δεν άνοιξες πανιά.
Καπετάνιο Αρβανίτη
καροτσέρη φουκαρά,
στον Περαία έχω σπίτι
και στο Πέραμα κυρά.
Στον Περαία έχω σπίτι
και στο Πέραμα κυρά,
καπετάνιο Αρβανίτη
καροτσέρη φουκαρά.
Επανεκτελέσεις
Πληροφορίες
Αρχές του 1973 κυκλοφόρησε σε δίσκο 45στρ και την ίδια χρονιά συμπεριλήφθηκε και στον δίσκο του Καλατζή «ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ».
Στο οπισθόφυλλο του δίσκου αναφέρεται με την μορφή υποσημείωσης ότι το τραγούδι προέρχεται "από παληό λαϊκό τραγούδι". Σχετικά με την προέλευσή του, αλλά και πώς κατέληξε να ερμηνευτεί από τον Καλατζή, ενώ αρχικά προοριζόταν για τον Νταλάρα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος λέει[1]:
«Το τραγούδι "Παποράκι του Μπουρνόβα" αρχίζει με το τετράστιχο "Παποράκι του Μπουρνόβα/και καρότσα της στεριάς/πόσα τάλιρα γυρεύεις/στον Περαία να με πας". Αυτό το τετράστιχο το άκουσα για πρώτη φορά από τον στιχουργό Νίκο Μάθεση ή "Τρελάκια" (έχει γράψει το περίφημο "Έδιωξα κι εγώ μια γάτα"). Μου μίλαγε, σε μια συνέντευξη που του είχα πάρει για τη μικρασιατική καταστροφή –ήταν φαντάροι το '22– και, κάποια στιγμή, μου τόνισε ότι αυτό το τραγούδι το έλεγαν οι Έλληνες στρατιώτες που λιποταχτούσαν. Πρόσθετε, επίσης και ένα δίστιχο: "στον Περαία έχω σπίτι και στο Πέραμα κυρά". Όλο αυτό το πράγμα μου άρεσε. Κράτησα αυτούς τους έξι στίχους και πρόσθεσα κι εγώ άλλους έξι: "κάθε νύχτα στ' όνειρό μου σεργιανάω/Άγιο Νείλο, Κερατσίνι, Κοκκινιά/καπετάνιο χρόνια ξέρεις πως πονάω/μα δεν άνοιξες πανιά ή Καπετάνιο Αρβανίτη/καροτσέρη φουκαρά" (στο δίσκο τα έγραψα αυτά). Όταν το μελοποίησε ο Λοΐζος και το συνυπογράψαμε, καλέσαμε τον Νταλάρα, στο σπίτι του Μάνου στο Χολαργό, να 'ρθει να το ακούσει και να κάνει πρόβα.
Μόλις το 'παιξε ο Λοΐζος στο πιάνο, (εγώ τραγουδούσα "Παποράκι του Μπουρνόβα"), ο Νταλάρας άρχισε να τραγουδάει τους στίχους με άλλη, πολύ βαριά μελωδία, θέλοντας να μας δείξει ότι το τραγούδι αυτό το γνωρίζει (μάλλον από τον πατέρα του) από... αρχαιοτάτων χρόνων. Ο Λοΐζος τσαντίστηκε. Γύρισε και μου λέει : "Δηλαδή, ο Νταλάρας ισχυρίζεται ότι το τραγούδι αυτό το κλέψαμε;". "Ναι", του απάντησα, γελώντας. Ο Νταλάρας θέλησε να διορθώσει τα πράγματα: "Δεν υπαινίχτηκα ότι το κλέψατε. Απλώς, ότι υπήρχε ένα άλλο τραγούδι, από παλιά, με άλλη μουσική". Το αποτέλεσμα, όμως, είχε κριθεί: το τραγούδι δόθηκε στον Γιάννη Καλατζή.»
____________________________
[1] Λ. Παπαδόπουλος, «ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ», εκδ. ΙΑΝΟΣ, 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου