Μία είναι η ουσία

Σύνθεση	:	Χρήστος Νικολόπουλος
Στίχοι	:	Λευτέρης Χαψιάδης
Ερμηνεία	:	Χάρις Αλεξίου
Δίσκος	:	ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Κυκλοφορία	:	1984

Στίχοι

Μία είναι η ουσία,
δεν υπάρχει αθανασία.
Άιντε μία είναι η ουσία,
δεν υπάρχει αθανασία.

Αχ, και του παράδεισου η κοιλάδα
δεν χωράει την Ελλάδα.

Να 'σουνα, Θεέ μου, πότης
να σωθεί η ανθρωπότης,
στο μεθύσι σου απάνω
να μαχαίρωνες το Χάρο.

Μία είναι η ουσία,
δεν υπάρχει αθανασία.
Άιντε μία είναι η ουσία,
δεν υπάρχει αθανασία.

Άιντε ν' αρρωστήσει ο Άγιος Πέτρος
να τη βγάλουμε και φέτος.

Να 'σουνα, Θεέ μου, πότης
να σωθεί η ανθρωπότης,
στο μεθύσι σου απάνω
να μαχαίρωνες το Χάρο.

Επανεκτελέσεις

1993. Βανέσσα Βακάλη, ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ

1994. Έλενα Γιαννακάκη, ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΤΙΡΙ ΜΙΑΣ ΠΑΛΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

1996. Ελένη Βιτάλη, ΚΕΦΙ ΣΤΑ ΓΛΕΝΤΖΕΔΙΚΑ 2

2007. Φραντζέσκα Μιχαήλ, ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝΕ

Πληροφορίες

Όπως θυμάται ο Γιάννης Παπαϊωάννου^[1], υπεύθυνος των ηχογραφήσεων στον "Εμφύλιο έρωτα":

...έρχεται ο Γιώργος Νταλάρας (σ.σ. έγραφε σε διπλανό στούντιο τα τραγούδια του δίσκου "Καλημέρα κυρία Λύδια") και φέρνει μαζί του ένα ούτι, και παίζει στο τραγούδι "Μία είναι η ουσία" τις εισαγωγές και το σόλο που υπάρχει. Ειδικά για το σόλο, κάθε απόγευμα ερχόταν και μου έλεγε: "Βρήκα ένα καινούργιο θέμα, βάλε με σε ένα άλλο κανάλι να γράψω και μετά να διαλέξουμε μαζί με τον Νικολόπουλο ποιο θα κρατήσουμε". Όλα ήταν καλά και διαλέξαμε ένα από αυτά.

Σε τηλεοπτική του εμφάνιση^[2] ο Χαψιάδης είπε την ιστορία του τραγουδιού:

... Κάνει δίσκο ο Νικολόπουλος με την Αλεξίου. Τώρα, καινούργιος, θέλω να μπω και σ' αυτόν τον δίσκο. Έχω και την αβάντα του Νικολόπουλου, – Ναι, μου λέει, θα σου βάλω τραγούδια. Μου δίνει τη μελωδία. Και είναι η μελωδία του "Μία είναι η ουσία". Προσπαθώ να γράψω, προσπαθώ να γράψω, δεν μπορώ να γράψω τίποτα!... Κι ένα βράδυ, ακούγοντας τη μελωδία, με πιάνει ένας φοβερός τσιγαρόβηχας! Κάπνιζα τότε SANTE σκέτο... Και, ακούω τη γυναίκα μου από την κουζίνα, – Αμάν ρε μ' αυτά τα τσιγάρα, θα πεθάνεις! Κατά διαβολική σύμπτωση, τότε ήμουνα υπάλληλος στη "Νέα Γενιά", την άλλη μέρα θα γινόμουνα μόνιμoς, και θα έκανα ακτινογραφία θώρακος. Και πώς τα συνδυάζω... Αμάν, λέω, αύριο θα μου βρουν ότι έχω καρκίνο! Το 'χω πιστέψει πια! Έχω ιδρώσει, αρχίζω και φαντάζομαι τη κηδεία μου, τη μάννα μου και τις αδελφές μου να κλαίνε... Και πάνω σ' αυτή την πάλη, μ' αυτή την εικόνα, προσπαθώ να παρηγορήσω τον εαυτό μου και λέω, μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία. Ε! αυτό ήτανε! Μετά βγήκε καλό και το ρεφραίν να 'σουνα Θεέ μου πότης / να σωθεί η ανθρωπότης...

Παίρνω τους στίχους και μ' ένα ταξί κατεβαίνω στο "STORK" που τραγούδαγε τότε η Αλεξίου με τον Πάριο και έπαιζε μπουζούκι ο Νικολόπουλος, τους δείχνω τους στίχους, αρπάζει το μπουζούκι ο Νικολόπουλος στα καμαρίνια, τραγουδάει και η Αλεξίου και λένε, – Παιδιά αυτό θα γίνει μεγάλη επιτυχία, και όντως έγινε... Πιστεύω ότι είναι το "οικόσημό" μου. Δηλαδή, και να μη ξέρουν το όνομα Χαψιάδης, όταν τους λέω ότι έγραψα το "Μία είναι η ουσία" με ξέρουν!

____________________________

[1] Γιάννης Παπαϊωάννου: «Πίσω από το τζάμι», Εκδ. ΘΑΛΑΣΣΙ, 2010

[2] Εκπομπή "Πόντου ανάθρεμμαν" στο ΔΕΛΤΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Θράκης, 14/5/2011.