Ωχ δεν ακούστηκε ποτέ

Σύνθεση	:	–
Στίχοι	:	Γιάννης Ρίτσος
Απαγγελία	:	Κάκια Παναγιώτου
Δίσκος	:	ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ
Κυκλοφορία	:	1974

Στίχοι

Ω! δεν ακούστηκε ποτέ και δε μπορεί να γίνει
να καίγουνται τα χείλια μου και να 'μαι μπρος στην κρήνη,

να 'μαι κοντά σου, αγόρι μου, και να σε κράζω, ωιμένα,
και συ μήτε να νοιάζεσαι για τη φτωχούλα εμένα.

Κανείς μη 'γγίξει απάνω του, παιδί μου είναι δικό μου.
Σιωπή· σιωπή· κουράστηκε, κοιμάται το μωρό μου.

Ποιος μου το πήρε; Ποιος μπορεί να μου το πάρει εμένα;
Άσπρισαν τα χειλάκια του, τα μάτια του κλεισμένα.

Δώστε μου, αϊτοί, νύχια, φτερά για να τους κυνηγήσω
και την καρδιά τους, μύγδαλο να τήνε ροκανίσω.

Ωχ, γιε μου, πια δε μου 'μεινε καμιά χαρά και πίστη,
και το χλωμό και το στερνό καντήλι μας εσβήστη.

Και, τώρα, επά' σε ποια φωτιά τα χέρια μου θ' ανοίγω,
τα παγωμένα χέρια μου να τα ζεστάνω λίγο;

Ω, γιε μου, γιε μου, γιόκα μου, δεν δύναμαι άλλο η έρμη,
χτυπούν, χτυπούν τα δόντια μου σαν να με πιάνει θέρμη

και θέλω να κουκουλωθώ πιο πάνου απ' το κεφάλι
κι ούτε ήλιο πια να ματαϊδώ, και να, πετιέμαι πάλι

να πω, να πω τις χάρες σου, να τις ξαναναστήσω
σαν να 'ταν, γιε μου, μπορετό να σε γυρίσω πίσω.

Γιατί όσο εδώ ήσουν, γιόκα μου, θάμπος βαθύ μ' εκράτει
κι η σιγαλιά με κλείδωνε σε μαγικό παλάτι.

Και μόνο τα δυο μάτια μου σε παίρναν το κατόπι
σαν δυο πιστά, πικρά σκυλιά που τα 'σκιαξαν οι ανθρώποι.

Και σύναζα όλα σου βουβά, σαν τα πουλιά μια κλώσσα,
και τώρα που μου μίσεψες μου λύθηκεν η γλώσσα

και λέω και λέω, αγόρι μου, δίχως να ξαποστάσω,
σαν να κρατώ ένα θησαυρό και τρέμω μην τον χάσω,

και ν' αποθέσω θέλω τον στα γόνατα της πλάσης
πιο πλούσια να γενεί η ζωή και συ να μην περάσεις.

Πληροφορίες

Ο τίτλος μπορεί να είναι «Ωχ δεν ακούστηκε ποτέ», στον πρώτο στίχο όμως νομίζω ότι η απαγγελία έχει επιφώνημα, όχι αναστεναγμό.