Γιε μου αν πονάς την ορφανή

Σύνθεση	:	–
Στίχοι	:	Γιάννης Ρίτσος
Απαγγελία	:	Ασπασία Παπαθανασίου
Δίσκος	:	ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ
Κυκλοφορία	:	1974

Στίχοι

Γιε μου, αν πονάς την ορφανή που στέκει έξω απ' τη θύρα,
άνοιξε τα ματάκια σου και μια στιγμούλα τήρα

τούτη τη γριά την άμοιρη, τη γριά τη διακονιάρα
π' ούδ' άνθρωπος κι ούδε Θεός της ρίχνει μια δεκάρα

και κάθεται και μύρεται στη ματωμένη ρούγα
με ξεγδαρμένη την καρδιά, σπασμένη τη φτερούγα.

Γιέ μου, όλα κάνανε φτερά κι όλα μ' αφήκαν πίσω,
δεν έχω μάτι για να ιδώ, στόμα για να μιλήσω,

μόνο βαθιά κι απόμακρα κάτι σα βουή διαβαίνει
κι ακούω την ίδια μου φωνή και φαίνεταί μου ξένη.

Ξένη φωνή, πικρή φωνή –τι λέει και ξαναλέει;–
και κλαίω για σε και κλαίω γι' αυτή που την ακούω να κλαίει

και χαίρομαι να τη γροικώ για ν' ανεβαίνει νάμα
πιο δυνατό απ' τη ρίζα μου και πιο στριγγό το κλάμα.

Και πάλι η έρμη ντρέπομαι, γιόκα μου, εσύ να λείπεις
κι ακόμα εγώ να 'χω φωνή –ξόμπλι φτηνό της λύπης.

____________________________

ξόμπλι: εδώ από το λατινικό exemplum· παράδειγμα, άξιο προσοχής

Πληροφορίες

Οι στίχοι εδώ είναι σύμφωνα με την απόδοση της Παπαθανασίου, που έχουν μερικές ανάξιες λόγου διαφορές από το ποίημα που έχω.