Τα χρόνια μου διαβήκαν

Σύνθεση	:	Γιώργος Γεωργιάδης
Στίχοι	:	Κώστας Ουράνης
Ερμηνεία	:	Κώστας Βενετσάνος
Δίσκος	:	45στρ
Κυκλοφορία	:	1973

Στίχοι

Ποτέ μου δεν ετέντωσα τα χέρια
προς τους ψηλούς τους κλώνους της ζωής,
λίγους καρπούς εμάζωξα μονάχα
πεσμένους που τους βρήκα καταγής.

Τα χρόνια μου διαβήκαν σαν τους ήσκιους
όπου γλυστράνε πάνω στα νερά,
ούτ' έναν πόνο μ' άφησαν μεγάλο
ούτε μου δώσανε καμιά χαρά.

Τίποτα δεν επίστεψα με πάθος
κι ούτ' είχα και σε τίποτα δοθεί,
πέρασα τη ζωή μου δίχως να 'χω
μήτε νικήσει, μήτε νικηθεί.

Επανεκτελέσεις

1974. Μαρία Αλιφέρη - Γιώργος Γεωργιάδης - Κώστας Τσίρκας, ΠΟΙΗΣΙΣ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΑ

1981. Γιώργος Γεωργιάδης - Μαρίνα Εμμανουήλ, ΧΑΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

1982. Γιάννης Φλωρινιώτης - Χορωδία, ΠΟΙΗΣΗ & ΜΕΛΩΔΙΑ

Πληροφορίες

Στην επανεκτέλεση του '74 εκτός από τις αλλαγές στο στίχο, λένε, με μορφή απαγγελίας, και δύο στροφές από το ποίημα «Η ζωή μου», του Ουράνη (τις έχω σε αγκύλες):

[Τα χρόνια από τα χέρια μου γλυστρήσανε σαν άμμος,
που ονειροπόλα δάχτυλα κρατάνε. Κι η ψυχή μου,
–μιαν ώρα χινοπωρινή, που εσήμαιναν καμπάνες–
είδα να πέφτει ανέκκλητα το βράδυ στη ζωή μου.]

Ποτέ μου δεν ετέντωσα τα χέρια
προς τους ψηλούς τους κλώνους της ζωής,
λίγους καρπούς εμάζωξα μονάχα
πεσμένους που τους βρήκα καταγής.

Τα χρόνια μου διαβήκαν σαν τους ήσκιους
απάνω σε ακύμαντα νερά,
τι είν' ο μεγάλος πόνος δεν τον ξέρω
ούτ' η μεγάλη τι 'ναι η χαρά.

[Μια νοσταλγία ολάκερη η ζωή μου κι ένας πόθος,
πότε παλάτια θέλοντας χιμαιρικά να χτίσω
και πότε ξεφυλλίζοντας τις σκέψεις μου σαν ρόδα,
στον τάφο τού ό,τι πέρασε λησμόνησα να ζήσω.]

Τίποτα δεν επίστεψα με πάθος
κι ούτ' είχα και σε τίποτα δοθεί,
πέρασα τη ζωή μου δίχως να 'χω
μήτε νικήσει, μήτε νικηθεί.

Εγλύστρησαν τα χρόνια σαν τους ήσκιους
απάνω σε ακύμαντα νερά.
τι είν' ο μεγάλος πόνος δεν τον ξέρω,
ούτ' η μεγάλη τι 'ναι η χαρά.