Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον

Σύνθεση	:	Δήμος Μούτσης
Στίχοι	:	Κωνσταντίνος Καβάφης
Ερμηνεία	:	Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Δίσκος	:	ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
Κυκλοφορία	:	1975

Στίχοι

Σαν έξαφνα ώρα μεσάνυχτα
ακουστεί αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες με φωνές,
την τύχη σου που ενδίδει πια,
τα έργα σου που απέτυχαν,
τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες,
μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Προπάντων να μην γελαστείς,
μην πεις πως ήταν ένα όνειρο.
Μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχτείς
σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε
που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη.
Πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο
κι άκουσε με συγκίνηση
αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια
και παράπονα
ως τελευταία απόλαυση τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου
κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Πληροφορίες

Κάπου έχω ακούσει το τραγούδι χωρίς την εισαγωγή (περίπου ένα λεπτό λιγότερο) αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει έτσι σε δίσκο, ή το "έκοψε" κάποιος, για να το ανεβάσει σ' αυτές τις online πλατφόρμες μουσικής.

Το ποίημα έχουν μελοποιήσει επίσης οι:

• 1979. Γιάννης Γλέζος, δίσκος «ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ», ερμηνεύει ο συνθέτης.

• 1990. Αλέξανδρος Καρόζας, δίσκος «HOMMAGE A K. KAVAFIS», ερμηνεύει ο συνθέτης.

• 2001. Γιάννης Ιωαννίδης, δίσκος «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΕ ΠΟΙΗΣΗ Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ», ερμηνεύει η Μαργαρίτα Συγγενιώτου.

• 2006. Γιάννης Πετρίτσης, δίσκος «ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΥΡΙΕ ΚΑΒΑΦΗ», ερμηνεύει ο Αλέξανδρος Χατζής.

• 2008. Λεωνίδας Κανάρης, δίσκος «ONE NIGHT WHEN», ερμηνεύει η Δάφνη Πανουργιά.

Στον δίσκο του Πετρίτση, εκτός από την ερμηνεία του Χατζή το ποίημα υπάρχει και σε απαγγελία από τον Γρηγόρη Βαλτινό.

Και μιας και ανάφερα την απαγγελία του Βαλτινού, να αναφέρω και την απαγγελία της Έλλης Λαμπέτη, στον δίσκο του 1983 «Η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΒΑΦΗ».

Ο Μούτσης έχει αφαιρέσει δύο στίχους. Ολόκληρο το ποίημα ακούγεται από τον Γλέζο και τον Καρόζα (τις άλλες ερηνείες δεν τις έχω ακούσει):

Σαν έξαφνα ώρα μεσάνυχτα ακουστεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές,
την τύχη σου που ενδίδει πια,
τα έργα σου που απέτυχαν,
τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες,
μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος
αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Προπάντων να μην γελαστείς,
μην πεις πως ήταν ένα όνειρο,
πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχτείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε, που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο
κι άκουσε με συγκίνηση, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα
ως τελευταία απόλαυση τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου
κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις.