Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον

Σύνθεση	:	Δήμος Μούτσης
Στίχοι	:	Κωνσταντίνος Καβάφης
Ερμηνεία	:	Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Δίσκος	:	ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
Κυκλοφορία	:	1975

Στίχοι

Σαν έξαφνα ώρα μεσάνυχτα
ακουστεί αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες με φωνές,
την τύχη σου που ενδίδει πια,
τα έργα σου που απέτυχαν,
τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες,
μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Προπάντων να μην γελαστείς,
μην πεις πως ήταν ένα όνειρο.
Μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχτείς
σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε
που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη.
Πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο
κι άκουσε με συγκίνηση
αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια
και παράπονα
ως τελευταία απόλαυση τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου
κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Πληροφορίες

Σε ορισμένες νεότερες συλλογές που έχουν την πρώτη εκτέλεση της Πρωτοψάλτη, έχουν κόψει την εισαγωγή με αποτέλεσμα η διάρκεια από 4′27″ να έχει γίνει 3′20″ περίπου.

Το ποίημα έχει μελοποιηθεί κι από άλλους συνθέτες, με ανάλογη προσαρμογή των στίχων, στους δίσκους:

• ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, (1979, ερμ Γιάννης Γλέζος).

• HOMMAGE À K. KAVAFIS, (1990, ερμ Αλέξανδρος Καρόζας).

• ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΕ ΠΟΙΗΣΗ Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ, (2001, ερμ Μαργαρίτα Συγγενιώτου).

• ONE NIGHT WHEN, (2008, ερμ Δάφνη Πανουργιά).

Ο Μούτσης έχει αφαιρέσει δύο στίχους. Ολόκληρο το ποίημα ακούγεται από τον Γλέζο και τον Καρόζα (τις δύο γυναικείες ερηνείες δεν τις έχω ακούσει):

Σαν έξαφνα ώρα μεσάνυχτα ακουστεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές,
την τύχη σου που ενδίδει πια,
τα έργα σου που απέτυχαν,
τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες,
μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος
αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Προπάντων να μην γελαστείς,
μην πεις πως ήταν ένα όνειρο,
πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχτείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε, που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο
κι άκουσε με συγκίνηση, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα
ως τελευταία απόλαυση τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου
κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις.