| Σύνθεση | : | Δήμος Μούτσης | 
|---|---|---|
| Στίχοι | : | Κώστας Καρυωτάκης | 
| Ερμηνεία | : | Χρήστος Λεττονός | 
| Δίσκος | : | ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ | 
| Κυκλοφορία | : | 1975 | 
Στίχοι
Θάνατος είναι οι κάργιες, που χτυπιούνται
    στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια.
    Θάνατος, οι γυναίκες που αγαπιούνται
    καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.
Θάνατος κι ο αστυνόμος που διπλώνει
    για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
    θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
    κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.
Θάνατος, οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι
    με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
    ο ελαιώνας γύρω, η θάλασσα κι ακόμη
    ο ήλιος θάνατος μέσα στους θανάτους.
Βάσις, φρουρά, εξηκονταρχία Πρεβέζης.
    Την Κυριακή θ' ακούσουμε τη μπάντα.
    Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
    πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
    "υπάρχω;" λες, κι ύστερα: "δεν υπάρχεις!".
    Φτάνει το πλοίο. Yψωμένη σημαία.
    Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.
Αν τουλάχιστον μέσα στους ανθρώπους
    αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία,
    σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
    θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.
Πληροφορίες
Στο ποίημα η δεύτερη και η τρίτη στροφή είναι "ανάποδα": Πρώτα η τρίτη και μετά η δεύτερη. Όπως το ερμήνευσε ο Πάνος Τσαπάρας στη θεατρική παράσταση «Πρέβεζα» του Δημήτρη Κολλάτου, σε σύνθεση του Μίμη Πλέσσα. Υπάρχει στη συλλογή του 1985 «ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 1».
Το ποίημα μελοποίησε την ίδια χρονιά και ο Γιάννης Γλέζος, αλλά με διαφορετική προσαρμογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου