| Σύνθεση | : | Δήμος Μούτσης |
|---|---|---|
| Στίχοι | : | Κώστας Καρυωτάκης |
| Ερμηνεία | : | Χρήστος Λεττονός |
| Δίσκος | : | ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ |
| Κυκλοφορία | : | 1975 |
Στίχοι
Θάνατος είναι οι κάργιες, που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια.
Θάνατος, οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.
Θάνατος κι ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.
Θάνατος, οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας γύρω, η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μέσα στους θανάτους.
Βάσις, φρουρά, εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε τη μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
"υπάρχω;" λες, κι ύστερα: "δεν υπάρχεις!".
Φτάνει το πλοίο. Yψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.
Αν τουλάχιστον μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία,
σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.
Πληροφορίες
Στο ποίημα η δεύτερη και η τρίτη στροφή είναι "ανάποδα": Πρώτα η τρίτη και μετά η δεύτερη. Όπως το ερμήνευσε ο Πάνος Τσαπάρας στη θεατρική παράσταση «Πρέβεζα» του Δημήτρη Κολλάτου, σε σύνθεση του Μίμη Πλέσσα. Υπάρχει στη συλλογή του 1985 «ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 1».
Το ποίημα μελοποίησε την ίδια χρονιά και ο Γιάννης Γλέζος, αλλά με διαφορετική προσαρμογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου