Λυπημένα δειλινά

Σύνθεση	:	Γιάννης Σπανός
Στίχοι	:	Ζαχαρίας Παπαντωνίου
Ερμηνεία	:	Καίτη Χωματά
Δίσκος	:	ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ
Κυκλοφορία	:	1967

Στίχοι

Στης γειτονιάς της φτωχικής
γυρίζει ο νους μου τα στενά,
τα λυπημένα δειλινά
στοχάζομαι της Κυριακής.

Μέσα στην κόκκινη αντηλιά
το μαραμένο θηλυκό
δίχως ελπίδα και μιλιά
ποτίζει το βασιλικό.

Κανείς διαβάτης δεν περνά,
κανένα αυτή δεν καρτερεί
και στο μπαλκόνι ορθή φορεί
το γιορτινό της το γκρενά.

Σαν Μοίρα κάθεται μια γριά
στο φως μιας πόρτας ρημαδιού.
Μακραίνει ο ίσκιος του παιδιού,
καμπάνα ακούγεται μακριά.

Στο σύννεφο το βυσσινί
θα πέσει ο ήλιος να κρυφτεί.
Ψαλμός ακούγεται η φωνή
του τελευταίου πραματευτή.

Όλα σταμάτησαν εκεί.
Αργεί πολύ να 'ρθει η βραδιά.
Πώς έχω την ψυχή βαριά
το δειλινό την Κυριακή!

Πληροφορίες

Το ίδιο ποίημα έχει μελοποιήσει και η Στέλλα Γαδέδη στον δίσκο της «ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ».