| Σύνθεση | : | Γιάννης Ζουγανέλης | 
|---|---|---|
| Στίχοι | : | Κώστας Βάρναλης | 
| Ερμηνεία | : | Αφροδίτη Μάνου | 
| Δίσκος | : | ΛΑΪΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΒΑΡΝΑΛΗ | 
| Κυκλοφορία | : | 1977 | 
Στίχοι
Εδώ που ανταμωθήκαμε, αδερφοί
    δεν είναι πλατωσιά μηδέ κορφή,
    μηδ' άκρα του πελάου και τ' ουρανού
    το βάθος είναι του άσωτου κενού.
[1]
Ήλιος εδώ να φτάσει, ανάσα, αχός
    δεν αφήνει των πλουσίων ο Θεός.
    [2]
Τη σάρκα μάς τη σάπισε η λασπιά τους,
    μα την ψυχή μας πιότερο η ψευτιά τους.
    Πουλημένα κοπάδια νύχτα μέρα
    για δικά τους πεθαίνουμε συμφέρα.
Ασήμαντοι, χυδαίοι, μηδενικοί
    κάναν την οικουμένη φυλακή.
    Πέτρα δεν είν' απάνου να πατήσει
    το θύμα όσο ψηλότερα να φτύσει.
– Πώς από 'δώ θα βγούμε; – Όχι ένας ένας,
    όλοι μαζί, και μοναχός κανένας.
    Σαν φτάσει η έσχατη ανάγκη να σωθείς,
    ενωμένος λαός θα σηκωθείς!
Πληροφορίες
[1], λείπει μία στροφή:
Δεν πέσαμε μονάχοι στ' αναιώνια
      σκοτάδια. Μας γκρεμίσαν τα τελώνια
      της Ανομίας, οι "πρώτοι" του λαού,
      κάθε λαού, καινούριου ή παλαιού.
[2], λείπει ένα δίστιχο:
Ήλιος εδώ να φτάσει, ανάσα, αχός
      δεν αφήνει των πλουσίων ο Θεός
      και στον απάνου κόσμο από τον κάτου
      οι βόγκοι ν’ ανεβούνε του θανάτου.
Ολόκληρο, σχεδόν, το ποίημα μελοποίησε δυο χρόνια αργότερα ο Νίκος Γεωργούσης στον δίσκο του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου